ایت الله حائری شیرازی در مورد لقمه حرام میفرمایند:
اهن ربا ذره ی اهن را هرکجا که باشد به سمت خود میکشد.اگر یک مقدار پنبه را از کنار یک اهن ربا عبور دهید اهن ربا کششی نسبت به پنبه ندارد اما اگر مقداری خرده اهن را درون پنبه قرار دهیم در این حالت پنبه به سمت اهن ربا کشیده شده و به ان جذب میشود.
در خود پنبه جذب نمیشود بلکه براده های اهنی که با خود اهن ربا هم جنس هستند به سمت ان کشیده میشوند.
معصیت ها مثل اهن ربا و لقمه حرام مانند ذرات اهن است.وقتی که انسان در وجودش لقمه حرام نباشد.میتواند از کنار معصیت ها عبور کند و خود را نگه دارد.اما وقتی که لقمه حرامی را خورد.از کنار معصیت که میگذرد مجذوب ان میشود.
این خاصیت درونی نان و لقمه حرام است!
نظرات شما عزیزان: